Wieczór wyborczy był dla wielu zaskoczeniem, lecz o ile w większości sztabów panowała mniej lub bardziej umiarkowana radość, to powodów do świętowania szczególnie nie było widać w sztabie wyborczym Konfederacji. Formacja ta uzyskała według wstępnych wyników niecałe 7 procent poparcia, co jest wynikiem zbliżonym do tego sprzed czterech lat, choć ambicje liderów tego ugrupowania sięgały „trzeciej siły politycznej w Polsce”, co przede wszystkim miało znaleźć potwierdzenie w dwucyfrowym wyniku. Sam Sławomir Mentzen przyznał, że ten wynik jest porażką. Zwłaszcza, że jego ugrupowanie prawdopodobnie nie będzie skupiać na sobie oczekiwanej uwagi w przyszłym parlamencie.
Od razu po ogłoszeniu wyników wyborów rozpoczęto analizowanie sytuacji, która doprowadziła do tak słabego wyniku. Z jednej strony obwiniano słynne już wypowiedzi Janusza Korwina-Mikke, czy innych radykalnych kandydatów, jacy znaleźli się w tym rozdaniu na listach, które z lubością wyławiały i szeroko powielały media głównego nurtu. Jednak równie ważnym aspektem, który przyczynił się do porażki Konfederacji była konkurencja w postaci komitetu Polska Jest Jedna, pod przewodnictwem Rafała Piecha. To właśnie ugrupowanie mogło zabrać cenny procent poparcia z puli tzw. antysystemu. Ponadto niektórzy działacze i sympatycy Konfederacji zarzucają jej nowym liderom rozmiękczanie przekazu, niepotrzebne parcie na pozyskanie tzw. centrowego elektoratu, błędy w tworzeniu list wyborczych, skreślanie rozpoznawalnych kandydatów i zamilczenie postulatów obozu Grzegorza Brauna.
W tej sytuacji pojawia się pytanie stawiane – póki co – nieśmiało: Czy Konfederację czeka wewnętrzne trzęsienie ziemi? A może to już koniec porozumienia narodowców, wolnościowców oraz konserwatystów i teraz części składowe Konfederacji będą zmuszone odnaleźć własną drogę? O tym w kolejnym programie z cyklu „Dokąd Zmierzamy?”, gdzie gościem Kamila Klimczaka będzie Sebastian Pitoń.
