Dziś, gdy kontrola nad informacją i nadzór nad populacją, są szczelniejsze i bardziej dopracowane, niż kiedykolwiek wcześniej okazuje się, że jednym z najważniejszych elementów przygotowania państwa do wojny nie są zbrojenia, lecz socjotechnika, której sprytne wykorzystanie pozwala przygotować całe społeczeństwo na odpowiednią reakcje w razie tzw. stanu zagrożenia. Chodzi przede wszystkim o to, by ludzie nie stawiali oporu przeciw zarządzeniom władz, a wręcz czynnie uczestniczyli w ich wdrażaniu, pilnując swych krewnych i sąsiadów, aby ci także nadążyli za „mądrością etapu”.
Nawet wojna, w oczywisty sposób sprzeczna z interesami państwa i jego obywateli, może zostać pozytywnie odebrana przez tzw. obóz patriotyczny, który z otwartymi ramionami przywita nadciągającą „ciężarówkę ze żwirem”. Wszystko dzięki propagandzie, manipulacji i przekupstwie liderów największych środowisk, którzy od dawna przestrzegają już przed nadciągającym zagrożeniem, jakiemu naród musi stawić czoła.
Dla części Polaków sytuacja ta brzmi znajomo, zwłaszcza w kontekście stopniowego budowania nastroju zagrożenia i prowojennej atmosfery w naszym kraju. Dzieje się to nie tylko w oparciu o komentarz do bieżących wydarzeń, ale także przez odpowiednie rozłożenie akcentów w propagandzie historycznej, choćby za pośrednictwem edukacji, czy kultury. Ot choćby filmów wojennych o konkretnej tematyce.
Jednocześnie zdroworozsądkowe głosy, nawołujące do deeskalacji międzynarodowego napięcia czy powstrzymania wyścigu zbrojeń, są zakrzykiwane przez narrację „hurra-patriotów”. Każda próba podważenia lansowanej na salonach i w mediach „jedynej słusznej wizji świata” w odbiorze społecznym ociera się niemal o zdradę.
Czy rzeczywiście ostatnie lata to okres przygotowania społeczeństwa w Polsce udziału naszego kraju w działaniach wojennych na Ukrainie? O tym w kolejnym odcinku z cyklu „Dokąd Zmierzamy?” opowie dr Magdalena Ziętek-Wielomska, filozof i publicysta z Instytutu Badawczego Pro Vita Bona.
